Wigilia dla Starszych i Samotnych
(…) To chyba jedyny dzień w roku, gdy ludzie wierzą, że pojawia się kolejna szansa na wszystko. Bo tego dnia powstają mosty, aby ludzie mogli być razem. Blisko siebie. Najbliżej. Pojawia się nagle coś w rodzaju tajemnego, zrozumiałego dla wszystkich kodu, który, sprawia, że wszyscy razem stanowią jakąś całość. Bliskość jest w dzisiejszych czasach tak rzadka, że aż magiczna. Nawet jeśli ta magia i to dostojeństwo trwają tylko kilka godzin, dla niektórych są to jedyne godziny w roku, gdy ktoś ich przytula, dotyka, słucha, stara się zrozumieć i nie litując się nad nimi, okazuje im, że są ważni.”
J.L. Wiśniewski
19 XII 2022 r. nasza szkoła po raz kolejny zorganizowała spotkanie wigilijne dla starszych i samotnych mieszkańców sołectw Wielki Komorsk i Krusze z udziałem przedstawicieli władz samorządowych: pani Marii Jankowskiej i pani Agnieszki Marchlewicz, ks. Proboszcza Jerzego Dampc, pani Mirosławy Danielewicz, pani Marii Urbańskiej – przewodniczącej KGW, pani sołtys Stefanii Krause oraz Pań z Rady Sołeckiej Wielkiego Komorska.
Chcieliśmy, by w ten wyjątkowy czas, czas Bożego Narodzenia, chociaż przez chwilę wszyscy spotkali się na przyjęciu urodzinowym, na którym są ludzie z całego świata.
Dzieci i młodzież przygotowały jasełka przeplatane pięknymi kolędami, do których włączyli się wszyscy goście. Wzruszenie i wdzięczność można było zobaczyć gołym okiem. Wzruszyli się goście, ale i dzieci. Dla nich to nauka szacunku wobec osób, które już przeszły po wielu trudach w swoim życiu.
Poprzez to spotkanie mogliśmy tworzyć jedną wielką rodzinę, gdzie każdy był ważny. Rodzinę, której życzyliśmy wiele dobra, zdrowia, radości; życzyliśmy, by każda łza była łzą szczęścia, by każde słowo wypowiedziane przez nas do drugiego człowieka miało kształt serca; życzyliśmy, by nowonarodzone Dziecię Jezus uczyniło w sercu każdego z nas swoje Betlejem.
Po części artystycznej miały miejsce życzenie, dzielenie się opłatkiem, a potem poczęstunek, który przygotowały panie z Rady Sołeckiej w Wielkim Komorsku.
Przy wigilijnym stole pojawiły się wspomnienia, śmiech i radość, że jeszcze są tacy, którzy zawsze niosą dar, dar jakim jest czas dla samotnych i starszych osób.
